Πώς ακόμα και λίγη άσκηση μπορεί να καταπολεμήσει την κατάθλιψη
19 Απριλίου 2022, 10:00
Η άσκηση είναι απαραίτητη για τη σωματική μας ευεξία. Ωστόσο, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσο σημαντική είναι και για την ψυχική μας υγεία;
«Τα περισσότερα οφέλη πραγματοποιούνται όταν μεταβαίνουμε από την αδράνεια, στην ελάχιστη δραστηριότητα», υποστηρίζουν οι συγγραφείς μιας μελέτης. Τα συνιστώμενα επίπεδα άσκησης στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC), περιλαμβάνουν αερόβια δραστηριότητα σε μέτρια επίπεδα (όπως γρήγορο περπάτημα) για 2,5 ώρες την εβδομάδα, σε συνδυασμό με εξάσκηση όλων των βασικών μυϊκών ομάδων δύο φορές την εβδομάδα. Εναλλακτικά, ένα άτομο μπορεί να επιλέξει μια έντονη αερόβια άσκηση, όπως τρέξιμο, για 1,2 ώρες κάθε εβδομάδα, μαζί με την ίδια ποσότητα προπόνησης ενδυνάμωσης.
Η μέτρια έως έντονη άσκηση είναι ωφέλιμη, σύμφωνα με τα CDC καθώς βελτιώνει τον ύπνο, μειώνει την αρτηριακή πίεση, προστατεύει από καρδιακές παθήσεις, διαβήτη και καρκίνο, μειώνει το άγχος, ενισχύει τη διάθεση και καταπολεμά το άγχος και την κατάθλιψη.
Μετα-ανάλυση, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Psychiatry, εξέτασε 15 μελέτες στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 190.000 άτομα για να καθορίσει πόση άσκηση χρειαζόταν για τη μείωση της κατάθλιψης.
Οι ενήλικες που έκαναν δραστηριότητες ισοδύναμες με 1,2 ώρες γρήγορο περπάτημα την εβδομάδα είχαν 18% χαμηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης σε σύγκριση με εκείνους που δεν ασκούνταν, ανέφερε η μελέτη.
Η μετάβαση σε «όγκο δραστηριότητας που ισοδυναμεί με 2,5 ώρες γρήγορο περπάτημα την εβδομάδα συσχετίστηκε με 25% χαμηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης», προσθέτουν οι συγγραφείς.
Τα οφέλη ήταν εμφανέστερα όταν ένα άτομο ξέφυγε από τη μέχρι τότε καθιστική του ζωή, αποφασίζοντας να προσθέσει κίνηση στη μέρα, είπε η μελέτη. Ωστόσο, η άσκηση πάνω από τα συνιστώμενα επίπεδα δεν απέφερε πρόσθετα οφέλη.
«Τα ευρήματά μας έχουν επομένως σημαντικές νέες επιπτώσεις για τους επαγγελματίες υγείας που κάνουν συστάσεις για τον τρόπο ζωής, ειδικά σε αδρανή άτομα που μπορεί να αντιλαμβάνονται τον τρέχοντα προτεινόμενο στόχο (της άσκησης) ως μη ρεαλιστικό», κατέληξαν οι συγγραφείς.
