Οφέλη της άσκησης: Πώς, ποιοι, υπό ποιες προϋποθέσεις

Ο ρόλος της άσκησης στην προαγωγή της καλής γενικής υγείας και στην πρόληψη καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικών επεισοδίων και διαβήτη είναι γνωστός. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι εντάσσουν το τρέξιμο στην καθημερινότητά τους. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες της γενιάς Ζ (οι Gen Ζ τα άτομα που γεννήθηκαν περίπου μεταξύ 1995 και 2012) αποτελούν μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων αυτών. Μία ιστορική δοκιμή συνέκρινε τα αποτελέσματα ασθενών σε διάφορες χώρες που συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα δομημένης άσκησης - με τη βοήθεια προσωπικού γυμναστή - με όσων έλαβαν τις τυπικές συστάσεις υγείας.

Τα αποτελέσματα που δείχνουν ότι η άσκηση θα μπορούσε να είναι εξίσου αποτελεσματική με τα φάρμακα - χωρίς τις παρενέργειες - στην πρόληψη της υποτροπής του καρκίνου του παχέος εντέρου, χαρακτηρίστηκαν από τον καθηγητή Sir Stephen Powis, ιατρικό διευθυντή του αγγλικού NHS, ως «πραγματικά συναρπαστικά». Η προσδοκία είναι ότι η μελέτη θα επηρεάσει τις κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας παγκοσμίως.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμη αφήγημα σχετικά με την άσκηση στη Βρετανία, σύμφωνα με το οποίο οι βρετανοί αποτελούν ένα λαό με χρόνιες παθήσεις, υπερβολικό βάρος και προτίμηση στην καθιστική ζωή, του οποίου τα προβλήματα υγείας συνδέονται μόνο εν μέρει με την πανευρωπαϊκή δημογραφική πρόκληση της γήρανσης. Αυτές τα προβλήματα αναγνωρίζονται ευρέως ως ψυχολογικά, αλλά και σωματικά, με τους επιστήμονες να ανησυχούν ιδιαίτερα σχετικά με την επιδείνωση της ψυχικής υγείας των παιδιών και των νέων, η οποία συνδέεται ευρέως με την αύξηση της χρήσης κινητών τηλεφώνων.

Το ποια από αυτές τις αναφορές για τις βρετανικές συνήθειες είναι πιο ακριβής εξαρτάται από το ποιο τμήμα του πληθυσμού εξετάζεται. Τα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν ότι η διαφορά ηλικίας - με τους νέους 16 έως 24 ετών να είναι η πιο σωματικά ενεργή ηλικιακή ομάδα - δεν είναι η μόνη αιτία. Υπάρχει επίσης μια σημαντική κοινωνικοοικονομική ανισότητα. 

Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι σε διευθυντικές και επαγγελματικές θέσεις εργασίας είναι πολύ πιο πιθανό να παραμείνουν δραστήριοι από τους χειρώνακτες εργαζόμενους ή όσους είναι μακροχρόνια άνεργοι. Όπως και με άλλους δείκτες υγείας, όπως το βάρος ή το κάπνισμα, υπάρχει σαφής συσχέτιση της άσκησης με το εισόδημα. Τα πλουσιότερα άτομα με υψηλότερη εκπαίδευση και κοινωνική θέση είναι πιο πιθανό να γυμνάζονται.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Θα μπορούσε η γενιά Ζ να αντιταχθεί σε αυτή την τάση με την υιοθέτηση υγιέστερων συνηθειών, όπως η άσκηση; Είναι πολύ νωρίς για να είμαστε σίγουροι. Μερικοί νέοι πιστεύουν ότι οι συνήθειές τους όσον αφορά τη γυμναστική σχετίζονται τόσο με την οικονομική ανασφάλεια και το άγχος για την κοινωνική τους θέση, όσο και με την υγεία.