Σύνδεση μεταξύ του σεξισμού και της άρνησης των ανδρών να παραδεχτούν ότι είναι θύματα βίας

Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Psychology of Men & Masculinities κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πιστεύουν ότι οι άνδρες δεν μπορούν να είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, όταν υιοθετούν επίσης σεξιστικές πεποιθήσεις για τους άνδρες.  

Συγκεκριμένα, στη μελέτη συμμετείχαν 514 άτομα -247 άνδρες και 266 γυναίκες- μέσω του MechanicalTurk της Amazon. Όλοι ήταν κάτοικοι των ΗΠΑ, με μέσο όρο ηλικίας περίπου τα 38 έτη. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν μια σειρά ερωτηματολογίων, συμπεριλαμβανομένης της νέας κλίμακας Μύθων για τη Βία μεταξύ Συντρόφων με Θύματα Άνδρες (IPVMM), η οποία μετρά τις πεποιθήσεις τους σχετικά με τους άνδρες- θύματα ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και άλλα ερωτηματολόγια περί σεξισμού.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η υιοθέτηση μίας σεξιστικής πεποίθησης απέναντι στο ανδρικό φύλο ήταν ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας πίστης σε μύθους σχετικά με τα θύματα. Η υποστήριξη των παραδοσιακών έμφυλων ρόλων και συστημάτων που δικαιολογούν την ανισότητα των φύλων προέβλεπε επίσης υψηλότερες βαθμολογίες στο IPVMM. 

Οι στατιστικές αναλύσεις της μελέτης αποκάλυψαν ότι η νέα κλίμακα IPVMM είχε ισχυρή εσωτερική αξιοπιστία και γινόταν καλύτερα κατανοητή ως μέτρηση μιας ενιαίας συνολικής κατασκευής - της πίστης σε μύθους που αρνούνται ή ελαχιστοποιούν την ανδρική θυματοποίηση. Η υποστήριξη αυτών των μύθων δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ ανδρών και γυναικών σε αυτό το δείγμα, γεγονός που εξέπληξε τους ερευνητές. 

Επιπλέον, σύμφωνα με το Psy Post, οι ερευνητές διερεύνησαν κατά πόσον οι εμπειρίες κακοποίησης των ατόμων —είτε ως θύματα είτε ως δράστες— επηρέασαν τις πεποιθήσεις τους και διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν υποστεί βία από το σύντροφό τους ήταν πιο πιθανό να πιστεύουν σε μύθους για τους άνδρες – θύματα.

Είναι ενδιαφέρον ότι το να έχει υπάρξει κανείς θύμα βίας από το σύντροφό του δεν μπορεί να οδηγήσει με βεβαιότητα στην πίστη στους σχετικούς μύθους. Αυτό αμφισβητεί υποθέσεις που βασίζονται στη θεωρία της κοινωνικής μάθησης, σύμφωνα με την οποία η προσωπική εμπειρία θα πρέπει να διαμορφώνει τις στάσεις απέναντι στην κακοποίηση. Μια πιθανότητα είναι ότι οι δράστες μπορεί να δικαιολογούν ή να υποβαθμίζουν τις πράξεις τους πιστεύοντας σε αυτούς τους μύθους, ενώ τα θύματα μπορεί να εξακολουθούν να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως τέτοιο λόγω των έμφυλων στερεοτύπων.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να συνεχίσει να διερευνά την αξιοπιστία της κλίμακας IPVMM σε ποικίλους και πιο αντιπροσωπευτικούς πληθυσμούς.