Οι ηλικιωμένοι που γευματίζουν πάντα μόνοι δεν τρέφονται σωστά

Οι ηλικιωμένοι που τρώνε μόνοι τους τείνουν να έχουν χειρότερη διατροφή και να είναι πιο επιρρεπείς σε ασθένειες και ανθυγιεινή απώλεια βάρους σε σύγκριση με εκείνους που τρώνε μαζί με παρέα, σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα. «Το φαγητό είναι κάτι περισσότερο από τα θρεπτικά συστατικά που παρέχει. Η παρέα στη διάρκεια ενός γεύματος αποτελεί μια σημαντική κοινωνική δραστηριότητα, η οποία μπορεί να επηρεάσει την όρεξη, την ποικιλία της διατροφής και τη συνολική ευημερία», εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης, ΚέιτλινΓουάιμαν, διαιτολόγος και υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Flinders της Αδελαΐδας.

Η ερευνητική ομάδα δημοσίευσε πρόσφατα τα ευρήματά της στο περιοδικό Appetite. Αναλύθηκαν δεδομένα από περισσότερες από 20 δημοσιευμένες μελέτες που εξέταζαν τις επιπτώσεις του να τρώει κανείς μόνος του σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Συνολικά, η ανάλυση περιέλαβε πληροφορίες από περίπου 80.000 ηλικιωμένους σε 12 χώρες, προσφέροντας μια ευρεία και αντιπροσωπευτική εικόνα της καθημερινότητας των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.

«Γνωρίζαμε από προηγούμενες έρευνες ότι τα συναισθήματα μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσης μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση της πρόσληψης τροφής», αναφέρει η Γουάιμαν. «Αυτό που δεν είχε ακόμη διερευνηθεί σε βάθος ήταν οι θρεπτικές και φυσικές συνέπειες του να τρώνε οι ηλικιωμένοι μόνοι τους σε σύγκριση με εκείνους που τρώνε μαζί με άλλους».

Η πλειονότητα των μελετών έδειξε ότι το να τρώει κανείς μόνος οδηγεί συχνά σε χαμηλότερης ποιότητας διατροφικές επιλογές, με μικρότερη κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνη. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η πρωτεΐνη είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της μυϊκής μάζας καθώς οι άνθρωποι γερνούν. Η απώλεια μυών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πτώσεων, αδυναμίας και μειωμένης κινητικότητας, κάτι που τελικά επηρεάζει την αυτονομία των ηλικιωμένων.

Επιπλέον, τα άτομα που τρώνε μόνα τους παρουσιάζουν συχνότερα ανεπιθύμητη απώλεια βάρους και γίνονται πιο ευάλωτα σε καταστάσεις αδυναμίας. Η αδυναμία αυτή συνδέεται με μειωμένη αντοχή και αυξημένη πιθανότητα νοσηλείας. Αντίθετα, το να τρώει κανείς μαζί με άλλους συχνά αυξάνει την όρεξη, ενθαρρύνει μεγαλύτερη ποικιλία τροφίμων και κάνει το γεύμα μια ευχάριστη εμπειρία που ενισχύει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία.

Οι συγγραφείς συμπεραίνουν ότι τα κοινά γεύματα προσφέρουν όχι μόνο διατροφικά αλλά και ψυχοκοινωνικά οφέλη. «Το να τρώμε μαζί καλλιεργεί τη σύνδεση, την απόλαυση και τη θρέψη», σημειώνει η Γουάιμαν σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου. «Η ενθάρρυνση ευκαιριών για κοινά γεύματα — είτε με οικογένεια, φίλους ή μέσω κοινοτικών προγραμμάτων,μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της πρόσληψης τροφής, της διατροφικής κατάστασης και της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων που ζουν στο σπίτι».

Η Γουάιμαν πιστεύει ότι οι κοινότητες μπορούν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στη στήριξη των απομονωμένων ηλικιωμένων. Προτάσεις περιλαμβάνουν τη δημιουργία ομάδων γευμάτων στη γειτονιά, οργανωμένων συναντήσεων όπου οι ηλικιωμένοι μπορούν να μοιράζονται φαγητό και συζήτηση. Επίσης διαγενεακά προγράμματα όπου νέοι άνθρωποι γευματίζουν με ηλικιωμένους· ακόμη και συνεργασίες με τοπικά εστιατόρια που θα μπορούσαν να προσφέρουν ειδικά τραπέζια ή εκπτώσεις για κοινά γεύματα.

Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες μπορούν να μειώσουν το αίσθημα μοναξιάς, να ενισχύσουν τη συμμετοχή στην κοινότητα και να κάνουν τα γεύματα κάτι που οι ηλικιωμένοι να προσμένουν με χαρά. Επιπλέον, η κοινωνική αλληλεπίδραση καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την όρεξη, διατηρεί την ψυχική ευεξία και βοηθά στη σταθεροποίηση του σωματικού βάρους.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Συνολικά, η έρευνα υπογραμμίζει ότι η κοινωνική διάσταση της διατροφής είναι εξίσου σημαντική με τη θρεπτική. Το να τρώει κανείς με παρέα μπορεί να λειτουργήσει ως «ήπια θεραπεία» που ενισχύει την ποιότητα ζωής και μειώνει την υγεία κινδύνων σε μια περίοδο όπου η ευαλωτότητα αυξάνεται. Οι επιστήμονες καλούν κυβερνήσεις, τοπικούς φορείς και οικογένειες να υποστηρίξουν και να ενισχύσουν δραστηριότητες που κάνουν το φαγητό ξανά κοινωνικό και όχι μοναχικό,για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.