Υπογοναδισμός: Μία δυσάρεστη κατάσταση για τον άνδρα

28 Νοεμβρίου 2019, 16:05

Υπογοναδισμός έχει ένας άνδρας όταν ο οργανισμός του δεν παράγει την αναγκαία ποσότητα τεστοστερόνης η οποία είναι η βασική αντρική ορμόνη.

Ο υπογοναδισμός μπορεί να υπάρχει κατά τη γέννηση ή να αναπτυχθεί αργότερα αλλά τα συμπτώματα είναι ίδια και εξαρτώνται από την χρονική εμφάνιση του υπογοναδισμού, δηλαδή αν αυτός αρχίσει στην εμβρυϊκή ζωή, πριν από την εφηβεία ή κατά την ενήλικη ζωή.

Δηλαδή αν η τεστοστερόνη που παράγεται κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη δεν είναι επαρκής, αυτό μπορεί να έχει συνέπειες στην ανάπτυξη των εξωτερικών γεννητικών οργάνων με το παιδί να είναι γενετικά άντρας αλλά μπορεί να γεννηθεί γυναικεία γεννητικά όργανα ή μη ξεκάθαρα γεννητικά όργανα.

Αν πάλι ο υπογοναδισμός εμφανιστεί πριν από την εφηβεία, μπορεί να προκαλέσει μειωμένη ανάπτυξη της μυϊκής μάζας, γυναικομαστία ή και λεπτή χροιά στην φωνή.

Τέλος, κατά την ενήλικη ζωή ο υπογοναδισμός μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, στυτική δυσλειτουργία, γυναικομαστία, οστεοπόρωση, μείωση τριχοφυΐα καο μειωμένη σεξουαλική επιθυμία

Ο υπογοναδισμός χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες, τον πρωτοπαθή και τον δευτεροπαθή.

Πρωτοπαθή υπογοναδισμό έχουν όσοι δεν μπορούν να παραγάγουν τη φυσιολογική ποσότητα τεστοστερόνης που χρειάζεται ο οργανισμός. Και δυτεροπαθή υπογοναδισμό έχουν αυτοί στους οποίους υπάρχει πρόβλημα στον υποθάλαμο ή στην υπόφυση του εγκεφάλου. Στον υποθάλαμο, παράγεται η μία ορμόνη, η γοναδοτροπίνη, η οποία θα διεγείρει την υπόφυση να παραγάγει την ωοθυλακιοτρόπο (FSH). Η FSH θα δώσει το μήνυμα στους όρχεις, για να παραγάγουν την τεστοστερόνη.

Τα πιο συχνά αίτια του πρωτοπαθούς υπογοναδισμού είναι η κρυψορχία και συγγενείς ανωμαλίες όπως το σύνδρομο Klinefelter, η παρωτίτιδα (μαγουλάδες) αν συμβεί στην ενήλικη ζωή, ο ραυματισμός τον όρχεων και θεραπείες για τον καρκίνο.

Τα πιο συχνά αίτια του δευτεροπαθούς υπογοναδισμού είναι το Σύνδρομο Kallmann που είναι γενετικό σύνδρομο, και σχετίζεται με διαταραχές στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, παθήσεις της υπόφυσης (όγκοι κλπ), λοιμώξεις όπως η φυματίωση και το AIDS, κάποια φάρμακαμ η παχυσαρκία και η γήρανση.

Η διάγνωση γίνεται με εξετάσεις ορμονικές, με σπερμοδιάγραμμα, με ακτινολογικό έλεγχο της υπόφυσης και με έλεγχο για χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Σπανιότερα γίνεται βιοψία όρχεων.

ΠΗΓΗ

ΙΜΟΠ