Η ιστορία της ανθρωπότητας και η κρεατοφαγία

05 Φεβρουαρίου 2020, 10:05

Το κρέας ήταν μέρος της αρχαίας ανθρώπινης διατροφής, αν και σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από ό,τι σήμερα, ειδικά στα βιομηχανικά κράτη. Αν και υπάρχουν στοιχεία ότι οι αρχαίοι άνθρωποι κυνηγούσαν και κατανάλωναν κρέας μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων, πριν από 10.000 έως 12.000 χρόνια, ήταν δύσκολο να καλύψουν της ανάγκες του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού. Έτσι αναγκαστικά οδηγήθηκαν σε μια παγκόσμια αγροτική επανάσταση.

Στην αρχαία Ελλάδα, η κατανάλωση κρέατος ήταν ως επί το πλείστον εορταστική συνήθεια και οι εκτιμήσεις υπολογίζουν πρόσληψη μόλις 5 με 10 κιλών ανά άτομο ετησίως. Αντίθετα η τρέχουσα κατανάλωση στις βιομηχανικές χώρες εκτιμάται ότι είναι 88 έως 100 χιλιόγραμμα ανά άτομο ετησίως.

Η πρώτη γνωστή αναφορά σε ομάδα που απέφευγε την κατανάλωση κρέατος με την ελπίδα να επιτύχει μακροζωία, καθώς και για φιλοσοφικούς λόγους, ήταν οι Πυθαγόρειοι – μαθητές του Έλληνα φιλόσοφου Πυθαγόρα (6ος αι. Π.Χ.). Εμπνευσμένος από αυτές τις πρωτότυπες διδασκαλίες, ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος, από την Τύρο της Φοινίκης, έγραψε ένα βιβλίο τον 3ο π.Χ. αιώνα με θέμα την αποχή από τη ζωική διατροφή, καταγράφοντας το διαιτολόγιο και την ηθική του φιλόσοφου Πλωτίνου.

Υπάρχουν επίσης αναφορές αρχαίας χορτοφαγίας στην Ινδική δυναστεία Maurya (304 έως 232 π.Χ.), όταν ο Βουδιστής χορτοφάγος προτρέπει τον αυτοκράτορα Ashoka να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να φροντίζουν τα ζώα σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τη θυσία των ζώων. Επιπλέον, ο αρχαίος Ιάπωνας αυτοκράτορας Tenmu απαγόρευσε στους ανθρώπους να τρώνε κρέας άγριων ζώων στη δυναστεία των Τανγκ (675 π.Χ).

Ο Leonardo da Vinci ήταν διάσημος χορτοφάγος καθώς επίσης 3 αιώνες αργότερα , και ο Βενιαμίν Φρανκλίνος.

Οι μαρτυρίες αυτές δείχνουν ότι η ανθρωπότητα είχε ανέκαθεν προβληματισμό γύρω από την σύσταση της διατροφής και το κατά πόσο είναι ή όχι υγιεινό να καταναλώνουμε συνεχώς κρέας.

Μην παραβλέπουμε ότι και ο Χριστιανισμός επιβάλλει στους πιστούς συχνές περιόδους νηστείας από το κρέας και γενικά τα ζωικά σε μια προσπάθεια εξαγνισμού και καλύτερης επαφής με τον εσωτερικό εαυτό και τα θεία.

Μ. Τσ.