Ζητούν νομοθεσία για πάταξη καταπιεστικής συμπεριφοράς στην εργασία

Νομοθεσία που να προβλέπει την πάταξη του φαινομένου καταπιεστικής συμπεριφοράς στον χώρο εργασίας ζητούν οι βουλευτές από το Υπουργείο Εργασίας, έπειτα από σωρεία καταγγελιών και τέτοιων περιπτώσεων.

Το εν λόγω θέμα συζητήθηκε χθες στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου οι βουλευτές και οι βουλεύτριες ζήτησαν την άμεση κατάθεση νομοσχεδίου από το Υπουργείο Εργασίας, δηλώνοντας ότι εάν δεν γίνει αυτό η Επιτροπή θα καταθέσει πρόταση νόμου για το θέμα. 

Η βουλεύτρια του ΔΗΣΥ, Ρίτα Σούπερμαν, η οποία έχει εγγράψει το εν λόγω θέμα στην Επιτροπή, σε δηλώσεις της μετά τη συνεδρία, ανέφερε ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή, τόσο από πλευράς εκτελεστικής εξουσίας αλλά και του ακαδημαϊκού και του ιδιωτικού τομέα, αναγνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του προβλήματος, που δυστυχώς δεν ρυθμίζεται νομοθετικά.

Σημείωσε ότι τα περισσότερα θύματα δεν τυγχάνουν της ανάλογης στήριξης και είτε απολύονται, είτε παραιτούνται, είτε χάνουν την ψυχολογική και σωματική τους υγεία.

Κατά τη συνεδρία της Επιτροπής, έγινε αναφορά σε περιπτώσεις ατόμων που αναγκάστηκαν σε παραίτηση λόγω του ότι δέχτηκαν τέτοιες συμπεριφορές από προϊσταμένους τους.

Η κ. Σούπερμαν πρόσθεσε ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, ορίζει την παρενόχληση ως μια επαναλαμβανόμενη και αδικαιολόγητη συμπεριφορά προς έναν εργαζόμενο που προκαλεί κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια τους.

Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία, είπε η κ. Σούπερμαν, ενώ η προώθηση ενός θετικού κλίματος στην εργασία πρέπει να βασίζεται στον προσωπικό σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Τα περισσότερα θύματα είναι γυναίκες

Η Βουλεύτρια του Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, Αλεξάνδρα Ατταλίδου, αναφερόμενη σε έρευνες, είπε ότι, η παρενόχληση και ο εκφοβισμός, αφορά πρωτίστως ευάλωτες ομάδες, ενώ τα περισσότερα θύματα είναι γυναίκες.

Επίσης, τα περισσότερα περιστατικά αφορούν ηλικίες 18-34 ετών, ενώ επηρεάζει συνήθως τις πιο αδύναμες οικονομικά κατηγορίες και έχει πιο ψηλά ποσοστά ανάμεσα σε μετανάστες σε κάθε χώρα. 

Αναφέρθηκε ακόμη και σε έρευνα του EUROFOUND που σημειώνει ότι το 12,5% των εργαζομένων στην ΕΕ έχει δεχτεί κάποιου είδους αρνητική εργασιακή συμπεριφορά το 2021. 

Επιπλέον, πρόσφατη έρευνα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του 2022 επιβεβαιώνει ότι η μορφή αυτής της βίας είναι ένα φαινόμενο με θύματα 743 εκατ. άτομα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η κ. Ατταλίδου σημείωσε ότι «εκεί όπου υπάρχει η παραβίαση δικαιωμάτων οποιοδήποτε ατόμου, σημαίνει ότι οι πολιτικές και οι διαδικασίες δεν εφαρμόζονται σωστά, ενώ οι υπεύθυνοι για την εφαρμογή τους αδρανούν, είτε ηθελημένα, είτε γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει παραβίαση».

Πρόσθεσε ότι υπάρχει έλλειψη εκπαίδευσης και στο εκπαιδευτικό σύστημα και στους χώρους εργασίας, ενώ δεν υπάρχει συνεχής ενημέρωση, και, συνήθως, ούτε σαφής διαδικασία υποβολής καταγγελιών από εργαζόμενους. 

Τόνισε και τη σημασία της αντιμετώπισης τέτοιων καταγγελιών, λέγοντας πως ο οργανισμός, όπου υπάρχει θέμα καταγγελίας πρέπει να προστατεύει τα θύματα και να είναι αρωγός είτε στην παροχή νομικής, ψυχολογικής ή άλλης στήριξης. 

Η Νάσια Διονυσίου, εκ μέρους της Επιτρόπου Διοικήσεως, σημείωσε ότι το γραφείο τους δέχεται καταγγελίες και από τον ιδιωτικό τομέα, τις οποίες, όπως είπε, δεν έχουν αρμοδιότητα να εξετάσουν, αλλά και από τον δημόσιο τομέα, σε ημικρατικούς οργανισμούς, οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, στην ίδια τη δημόσια διοίκηση, και σε αξιωματούχους τους Κράτους, υπάρχουν πολύ σοβαρά περιστατικά εκφοβισμού, τα οποία έχουν οδηγήσει εργαζόμενους και σε παραίτηση. 

Το πρόβλημα, είπε, είναι ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί αξιολόγησης αυτών των καταγγελιών, να διαχωριστούν, πότε πρόκειται για εργασιακής φύσης ζητήματα που μπορεί να έχουν να κάνουν με την αξιολόγηση κάποιου υπάλληλου, και πότε υπάρχει, πράγματι, εκφοβιστική συμπεριφορά.  

Ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις στα θύματα 

Η καθηγήτρια εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, Δρ. Σταυρούλα Σουκαρά, ανέφερε στη συνεδρία ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει μια σωστή καταγραφή του φαινομένου όσον αφορά τη συχνότητα, αφού τα περισσότερα περιστατικά παρενοχλητικής και καταπιεστικής συμπεριφοράς στην εργασία δεν αναφέρονται. 

Σύμφωνα με την πρώτη παγκόσμιας κλίμακας έρευνα από τα Ηνωμένα Έθνη και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, που έγινε το 2022, μόνο 45% των θυμάτων αναφέρουν αυτό που τους έχει συμβεί. Οι λόγοι, είναι ότι δεν γνωρίζουν πού να αποταθούν και ότι θεωρούν πως δεν θα γίνει τίποτα. 

Σημείωσε ότι, στην ίδια έρευνα, αυτοί που έχουν επηρεαστεί, λένε ότι έπεσαν θύματα από τρεις φορές και πάνω, που σημαίνει ότι υπάρχει επανάληψη, ενώ υπάρχει κλιμάκωση και αυτή η συμπεριφορά γίνεται με σκοπιμότητα. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Σύμφωνα με την κ. Σουκαρά, οι επιπτώσεις στο θύμα είναι κυρίως ψυχολογικές, αλλά μπορούν να γίνουν και σωματικές, όπως ημικρανίες, αϋπνίες, ταχυκαρδίες, ενώ μειώνεται η αποδοτικότητά τους, και κατ’ επέκταση, μειώνεται και η αποδοτικότητα στον οργανισμό που εργάζονται. 

Αναφέρθηκε σε θέματα πρόληψης, και συγκεκριμένα, στην ανάγκη για πληροφόρηση εργαζομένων για τα δικαιώματά τους και που μπορούν να απευθυνθούν, και στην ανάγκη συλλογής πληροφοριών για να υπάρχει γνώση του πόσο συχνά συμβαίνει για να αντιμετωπιστεί. 

Της Ουρανίας Στυλιανού