Ποτέ δεν "γερνάμε" αρκετά σε ό,τι αφορά το σεξ

Ερευνητές παρακολούθησαν πάνω από 3.500 γυναίκες επί μια 10ετία και κατέρριψαν την διαδεδομένη πεποίθηση  ότι οι γυναίκες χάνουν το ενδιαφέρον τους για σεξ καθώς μπαίνουν στη μέση ηλικία. "Περίπου το ένα τέταρτο των γυναικών εκτιμά το σεξ ως πολύ σημαντικό, ανεξάρτητα από την ηλικία τους", δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής επιβεβαιώνοντας προηγούμενη παρόμοια μελέτη της Δρ Χόλι Τόμας.

"Εάν οι γυναίκες είναι σε θέση να μιλήσουν με τον σύντροφό τους και να βεβαιωθούν ότι κάνουν σεξ που τους ικανοποιεί και είναι ευχάριστο, τότε είναι πιο πιθανό να το αξιολογήσουν τόσο σημαντικό όσο μεγαλώνουν", σημείωσε ο Δρ Χάντερ. Και το σημαντικό της μελέτης του είναι ότι δικαιώνει τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν το σεξ ως απαραίτητο στοιχείο της ζωής παρά την πρόοδο της ηλικίας και ενίοτε αναζητούν βοήθεια από τους ειδικούς για προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Ένα ζήτημα είναι ότι οι προηγούμενες μελέτες συνέκριναν την ερωτική επιθυμία μιας γυναίκας με την αντίστοιχη διάθεσή της στην πορεία του χρόνου... "Αν κάνεις μια διαχρονική παρακολούθηση η μείωση ίσως να ισχύει τουλάχιστον όσον αφορά τον μέσο όρο. Υπάρχει όμως ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που δεν ακολουθούν την μέση πορεία", σημειώνουν οι ειδικοί.

Η μελέτη SWAN, η οποία ανέλυσε δεδομένα από τις ΗΠΑ βρήκε τρία διαφορετικά μοντέλα στα συναισθήματα μιας γυναίκας για τη σημασία του σεξ. Πάνω από το ένα τέταρτο των γυναικών ακολούθησε την παραδοσιακή σκέψη σχετικά με το θέμα: Θεώρησαν το σεξ λιγότερο σημαντικό  κατά τη διάρκεια της μέσης ηλικίας. Ωστόσο, ένα άλλο τέταρτο των γυναικών στη μελέτη είπε το ακριβώς αντίθετο. Και μία στις τέσσερις δήλωσε ότι το σεξ παραμένει εξαιρετικά σημαντικό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας των 40, των 50 αλλά και της δεκαετίας των 60 δείχνοντας μια διαφορετική οπτική.

"Το σεξ θα φαίνεται διαφορετικό", δήλωσε ο Faubion, ο οποίος είναι διευθυντής του Κέντρου για την Υγεία της Γυναίκας της κλινικής Mayo. "Μπορεί να υπάρχουν κάποιες τροποποιήσεις που πρέπει να κάνουμε, αλλά οι άνθρωποι γενικά που είναι υγιείς και σε καλές σχέσεις παραμένουν σεξουαλικοί στην πορεία του χρόνου."

Οι γυναίκες της μελέτης που είχαν καλύτερο σεξ κατά μέσο όρο ήταν πιο μορφωμένες, δεν εμφάνιζαν κατάθλιψη και είχαν καλύτερη σεξουαλική ζωή σε νεότερη ηλικία. Η πλειονότητα των γυναικών (48%) ανήκε στην τρίτη κατηγορία: Εκτιμούσαν μια υγιή σεξουαλική ζωή καθώς μπήκαν στην εμμηνόπαυση, αλλά σταδιακά έχασαν το ενδιαφέρον τους κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών.

Υπάρχουν διάφοροι συναισθηματικοί, σωματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο μια γυναίκα βλέπει το σεξ, λένε οι ειδικοί. Τα περισσότερα μπορούν να χωριστούν σε τέσσερις κατηγορίες:

Ιατρικές παθήσεις

Καθώς οι γυναίκες εισέρχονται σε περιεμμηνόπαυση στα 40 και 50 τους, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν ορμονικές αλλαγές που μπορεί να κάνουν το σεξ λιγότερο ικανοποιητικό ή ακόμη και οδυνηρό.

Επίσης λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων μπορεί να κάνουν δυσάρεστη την επαφή.

Η πτώση των οιστρογόνων προκαλεί αλλαγές και αυξημένη ευαισθησία στον βλενογόνο του κόλπου. Σαν συνέπεια η διέγερση μπορεί να γίνει πιο δύσκολη. Ταυτόχρονα οι εξάψεις και άλλα σημάδια της εμμηνόπαυσης μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση και την ποιότητα του ύπνου, οδηγώντας σε κόπωση, άγχος, ευερεθιστότητα και κατάθλιψη.

Επίσης άλλα ιατρικά προβλήματα όπως αρθρίτιδες ή άλλα ορθοπεδικά προβλήματα μπορεί να προκύψουν ή να επιδεινωθούν επηρεάζοντας τη λίμπιντο. Υπάρχουν όμως τρόποι για να παρακάμψει όμως κανείς αυτά τα ζητήματα.

Φυσικά, εάν μια γυναίκα δεν ενοχλείται από την έλλειψη σεξ, τότε δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσει ιατρική βοήθεια, τόνισαν οι Faubion και Thomas. Αλλά και οι δύο δήλωσαν ότι οι προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου 10% έως 15% των γυναικών που έχουν μικρότερο ενδιαφέρον για το σεξ ενοχλούνται από αυτό και θα ήθελαν να βρεθεί λύση.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους οι γιατροί μπορούν να βοηθήσουν, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων και των θεραπειών, αλλά πρώτα μια γυναίκα πρέπει να επικοινωνήσει και να μιλήσει με το γιατρό της έτσι ώστε να σχεδιαστεί από κοινού η καταλληλότερη παρέμβαση , όπου αυτή είναι απαραίτητη.