Οι διαφορετικοί τύποι ορμονοθεραπείας επηρεάζουν τη μνήμη μετά την εμμηνόπαυση
02 September 2025, 09:00
Η εμμηνόπαυση -το τέλος της αναπαραγωγικής ηλικίας κάθε γυναίκας -μπορεί να προκαλέσει μια σειρά συμπτωμάτων, όπως εξάψεις, νυχτερινές εφιδρώσεις και αλλαγές στη διάθεση. Η ορμονοθεραπεία, η οποία στοχεύει στην ενίσχυση των επιπέδων ορμονών που μειώνονται σε αυτή την περίοδο, μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων. Τώρα, μια μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurology, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η οιστραδιόλη, μία μορφή οιστρογόνου, μπορεί να βελτιώσει τη γνωστική λειτουργία και τη μνήμη, αλλά οι συγκεκριμένες επιδράσεις ποικίλλουν ανάλογα με τον τρόπο χορήγησης.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από 7.251 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες στην Καναδική Διαχρονική Μελέτη για τη Γήρανση (CLSA) στη διατομεακή τους μελέτη. Κατά την έναρξη της μελέτης, οι γυναίκες, οι οποίες είχαν μπει στην εμμηνόπαυση στην ηλικία των 50,5 ετών, κατά μέσο όρο, ήταν 60,5 ετών, κατά μέσο όρο.
Όλες οι συμμετέχουσες υποβλήθηκαν σε μια σειρά από εξετάσεις γνωστικής λειτουργίας. Αυτές αξιολόγησαν:
•Επεισοδιακή μνήμη — την ικανότητα δημιουργία κι αποθήκευσης αναμνήσεων και ανάκλησης συγκεκριμένων γεγονότων.
•Προοπτική μνήμη — την ικανότητα να θυμόμαστε να εκτελέσουμε μια προγραμματισμένη ενέργεια ή πρόθεση στο μέλλον.
•Εκτελεστική λειτουργία — νοητικές διεργασίες που απαιτούνται για τον σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων.
Για όλες τις συμμετέχουσες, η πρώιμη έναρξης εμμηνόπαυσης συσχετίστηκε με μειωμένη απόδοση και στους 3 τομείς της γνωστικής λειτουργίας. Συνολικά, το 6% της ομάδας χρησιμοποιούσε θεραπεία με οιστραδιόλη (E2) - 4% διαδερμική και 2% από του στόματος -κατά τη στιγμή της εξέτασης.
Οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν διαδερμική E2, αλλά όχι από του στόματος E2, είχαν καλύτερη απόδοση στην επεισοδιακή λεκτική μνήμη (ανάκληση μίας λίστας λέξεων). Όσες χρησιμοποιούσαν από του στόματος E2 είχαν καλύτερη προοπτική μνήμη (π.χ. θυμόντουσαν ότι έχουν ένα ραντεβού ή ότι έπρεπε να λάβουν ένα φάρμακο), σε σύγκριση με εκείνες που δεν είχαν λάβει ποτέ E2. Καμία από τις 2 θεραπείες δεν είχε επίδραση στην εκτελεστική λειτουργία.
Ο Δρ AnandSingh, γυναικολόγος στην Κλινική Cadogan του Λονδίνου, έκανε μία υπόθεση για το λόγο για τον οποίο δεν διαπιστώθηκε καμία επίδραση στην εκτελεστική λειτουργία:
«Η εκτελεστική λειτουργία εξαρτάται από πολύπλοκα δίκτυα στον προμετωπιαίο φλοιό, ο οποίος μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητος στα επίπεδα οιστρογόνων στη μέση ηλικία σε σύγκριση με περιοχές που σχετίζονται με τη μνήμη, όπως ο ιππόκαμπος. Σε αυτήν την ομάδα, οι περισσότερες γυναίκες ήταν γνωστικά υγιείς, αφήνοντας περιορισμένο περιθώριο για μετρήσιμη βελτίωση στην εκτελεστική λειτουργία».
«Επιπλέον», δήλωσε ότι «τα γνωστικά οφέλη μπορεί να απαιτούν πρόωρη ή παρατεταμένη έκθεση σε θεραπεία εμμηνοπαυσιακής ορμόνης (MHT) και η μέση διάρκεια και ο χρόνος της θεραπείας σε αυτή τη μελέτη μπορεί να μην ήταν επαρκείς για να παραχθούν ανιχνεύσιμα αποτελέσματα».
Υποστήριξε επίσης ότι «τα τεστ που χρησιμοποιούνται για τη μνήμη είναι συχνά πιο ευαίσθητα σε ανεπαίσθητες ορμονικές επιδράσεις από εκείνα που αξιολογούν την εκτελεστική λειτουργία, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει την έλλειψη παρατηρούμενων επιδράσεων σε αυτόν τον τομέα».
