Κατάθλιψη και βουλιμία: Αλληλένδετες και βασανιστικές για χιλιάδες γυναίκες

Υπολογίζεται ότι το 90%-95% των βουλιμικών είναι γυναίκες, ενώ στις έφηβες εμφανίζεται σε ποσοστό από 1% έως 3% στο γενικό πληθυσμό. Όπως επισημαίνουν όμως οι ψυχολόγοι, η βουλιμία, δηλαδή η ακόρεστη ανάγκη για φαγητό, συνδέεται και υποκρύπτει πάντα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα με πρωταρχικό και πιο συχνό την κατάθλιψη.

Όπως μας εξηγεί ο Γιώργος Παπαγεωργίου, Bsc (Psychology) University of London, MSc (Health Psychology) University of Central Lancashire, «η κρυμμένη μεγάλη δυσαρέσκεια των βουλιμικών για το σώμα τους, προκαλεί έντονο αρνητικό συναίσθημα, το οποίο μπορεί να συνδέεται ή και να προκαλεί κατάθλιψη. Άλλα δυσάρεστα ψυχικά φαινόμενα που συνυπάρχουν με τη βουλιμία είναι οι διαταραχές στη διάθεση, το άγχος, οι διαταραχές προσωπικότητας και η μείωση της λειτουργικότητας σε κοινωνικό επίπεδο».

Ταυτόχρονα συνυπάρχει η χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά και ιστορικό χρήσης ουσιών. Σε περιπτώσεις μάλιστα που δεν γίνεται κατάχρηση επικίνδυνων ουσιών όπως είναι τα ναρκωτικά, πάντως θα υπάρχει ορατή μια επιρρέπεια στο κάπνισμα ή και το αλκοόλ.

Και ο κ. Παπαγεωργίου συστήνει μαζί με την οποιαδήποτε δίαιτα να ξεκινήσει το άτομο και ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσει το πιο βαθύ του πρόβλημα που είναι η κατάθλιψη και όχι η υπερφαγία.

«Δεν ευθύνεται η οποιαδήποτε δίαιτα για την επιστροφή στη βουλιμία αλλά η ψυχική ανάγκη που δημιούργησε το πρόβλημα, η οποία τελικά δεν έχει αντιμετωπιστεί», αναφέρει και προσθέτει: «Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες ασιτίας για δύο 24ωρα και μέσα σε μισή ώρα μπορεί να καταναλώσουν θερμίδες δύο ημερών. Είναι προφανές ότι η ψυχική ανάγκη υπερνικά ένα στείρο συμπεριφορικό πρόγραμμα».

Σύμφωνα με έρευνες, 7 στους 10 ασθενείς με βουλιμία μπορεί να καταφέρει αξιόλογα αποτελέσματα με την εφαρμογή μιας σκληρής διατροφής ή άσκησης, αλλά οι 9 στους 10 επιστρέφουν τελικά στα περιττά κιλά.

Πάντως, οι άνθρωποι που υποφέρουν από διαταραχές πρόσληψης τροφής έχουν άρνηση να παραδεχθούν το πρόβλημα τους κι έτσι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εμπλακούν στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας με αποτέλεσμα το πρόβλημα να διαιωνίζεται.