Η απώλεια βάρους συνδέεται με τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου

Συγκεκριμένη ομάδα νευρικών κυττάρων στο εγκεφαλικό στέλεχος φαίνεται να ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο η σεμαγλουτίδη επηρεάζει την όρεξη και το βάρος χωρίς να προκαλεί ναυτία. Η ανακάλυψη, που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, θα μπορούσε να μας δείξει το δρόμο για αποτελεσματικότερα φάρμακα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Η σεμαγλουτίδη ανήκει σε ομάδα φαρμάκων που ονομάζονται αγωνιστές GLP-1R και, όπως έχει αποδειχθεί, μειώνει αποτελεσματικά την πρόσληψη τροφής και το σωματικό βάρος. Το φάρμακο είναι ήδη καθιερωμένο ως μέρος της θεραπείας για την παχυσαρκία και το διαβήτη τύπου 2, αλλά μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες όπως ναυτία και απώλεια μυϊκής μάζας.

Σε νέα μελέτη, ερευνητές της Ακαδημίας Sahlgrenska στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ έδειξαν ότι είναι δυνατόν να διακριθούν τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο που ελέγχουν τις ευεργετικές επιδράσεις - όπως η μειωμένη πρόσληψη τροφής και η απώλεια λίπους - από εκείνα που συμβάλλουν στις παρενέργειες. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Cell Metabolism.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το Science Daily, για να διερευνήσουν πώς η σεμαγλουτίδη επηρεάζει τον εγκέφαλο, οι ερευνητές πραγματοποίησαν τις δοκιμές τους χρησιμοποιώντας ποντίκια.

Παρακολούθησαν ποια νευρικά κύτταρα ενεργοποιήθηκαν από το φάρμακο και στη συνέχεια μπόρεσαν να τα διεγείρουν - χωρίς να χορηγήσουν το ίδιο το φάρμακο-.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα ποντίκια έτρωγαν λιγότερο και έχασαν βάρος, όπως ακριβώς έκαναν και όταν έλαβαν σεμαγλουτίδη.

Όταν αυτά τα νευρικά κύτταρα θανατώθηκαν, η επίδραση του φαρμάκου στην όρεξη και την απώλεια λίπους μειώθηκε σημαντικά.

Ωστόσο, παρενέργειες όπως ναυτία και απώλεια μυϊκής μάζας παρέμειναν.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Αυτό υποδηλώνει ότι αυτά τα νευρικά κύτταρα ελέγχουν τις ευεργετικές επιδράσεις της σεμαγλουτίδης. Έχουμε επομένως εντοπίσει μια συγκεκριμένη ομάδα νευρικών κυττάρων που είναι απαραίτητη για τις επιδράσεις της σεμαγλουτίδης στο βάρος και την όρεξη, αλλά η οποία δεν φαίνεται να συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό σε παρενέργειες όπως η ναυτία. Εάν μπορέσουμε να στοχεύσουμε τη θεραπεία προς τα εκεί, ίσως μπορέσουμε να διατηρήσουμε τα θετικά αποτελέσματα μειώνοντας παράλληλα τις παρενέργειες», λέει η Júlia Teixidor-Deulofeu,  συγγραφέας της μελέτης και διδακτορική φοιτήτρια στην Ακαδημία Sahlgrenska στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ.