Η κατανάλωση κρέατος δεν σχετίζεται με χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής

Στο παρελθόν, αρκετές μελέτες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κρεάτων, αυγών ή γαλακτοκομικών προϊόντων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο ή καρδιακές παθήσεις. Από την άλλη πλευρά, η φυτική πρωτεΐνη θεωρούταν ως μια ασφαλέστερη και πιο υγιεινή επιλογή. Ωστόσο, μία νέα ανάλυση μιας μεγάλης αμερικανικής μελέτης ανατρέπει τα δεδομένα: Η κατανάλωση λελογισμένης ποσότητας τόσο ζωικών, όσο και φυτικών πρωτεϊνών δεν φαίνεται να συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου ή των καρδιαγγειακών παθήσεων. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο AppliedPhysiology, Nutrition, and Metabolism.

Ειδικότερα, τα ευρήματα αυτής της μελέτης προέρχονται από την 3η Εθνική Έρευνα Εξέτασης Υγείας και Διατροφής (NHANES III), η οποία συγκέντρωσε δεδομένα από περισσότερους από 15.000 Αμερικανούς ενήλικες μεταξύ 1988 και 1994. Οι συμμετέχοντες ήταν 19 ετών και άνω κατά την έναρξη της μελέτης και παρακολουθήθηκαν για 12 χρόνια για την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων θνησιμότητας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ερευνητές κατέγραψαν θανάτους από όλες τις αιτίες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου ή των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η ακριβής μέτρηση της πρόσληψης πρωτεΐνης αποτελεί πρόκληση, καθώς τα διατροφικά πρότυπα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια προηγμένη στατιστική προσέγγιση γνωστή ως πολυπαραμετρικό μοντέλο Markov Chain Monte Carlo (MCMC). Αυτή η μέθοδος βοηθά στην εκτίμηση της «συνήθους» πρόσληψης θρεπτικών συστατικών ενός ατόμου, μετά από προσαρμογή σε διάφορους παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε σφάλματα. 

Η χρήση αυτής της μεθόδου επέτρεψε στους ερευνητές να διακρίνουν μεταξύ της πρωτεΐνης που προέρχεται από ζωικές πηγές - όπως κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά - και της πρωτεΐνης που προέρχεται από φυτικές πηγές, συμπεριλαμβανομένων των φασολιών, των ξηρών καρπών και των δημητριακών.

Η ερευνητική ομάδα προχώρησε 1 βήμα παραπέρα, ενσωματώνοντας μετρήσεις του ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα 1 (IGF-1), υψηλότερα επίπεδα του οποίου μερικές φορές συσχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνου και μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας.

Εξετάζοντας τον IGF-1 παράλληλα με τα διατροφικά δεδομένα, οι ερευνητές μπόρεσαν να διερευνήσουν εάν η ορμόνη μπορούσε να εξηγήσει οποιαδήποτε πιθανή σύνδεση μεταξύ της πρόσληψης πρωτεΐνης και των ποσοστών θνησιμότητας.

Στο τέλος της μελέτης, οι ερευνητές δεν βρήκαν στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι η αυξημένη κατανάλωση ζωικής ή φυτικής πρωτεΐνης αύξησε τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Αντιθέτως, οι συμμετέχοντες με υψηλότερη πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης έδειξαν ελαφρώς χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο.

Όταν ελήφθησαν υπόψη τα επίπεδα IGF-1, τα ευρήματα παρέμειναν ως είχαν. Δεν προέκυψε σημαντική σχέση μεταξύ αυτής της ορμόνης και του κινδύνου θανάτου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με ευρήματα παλαιότερων ερευνών. Συμπερασματικά, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η συνήθης κατανάλωση πρωτεΐνης, ανεξάρτητα από την πηγή, δεν μειώνει το προσδόκιμο ζωής.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Λαμβάνοντας υπόψη τόσο τη διατροφική ποικιλομορφία όσο και τους βιολογικούς δείκτες όπως ο IGF-1, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια από τις πιο εμπεριστατωμένες μελέτες μέχρι σήμερα σχετικά με τη σχέση μεταξύ πρωτεΐνης και θνησιμότητας σε ένα μεγάλο, εθνικά αντιπροσωπευτικό πληθυσμό.