Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Πάρκινσον

11 Απριλίου 2022, 19:00

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Η νόσος του Πάρκινσον ανακαλύφθηκε το 1817 από τον Τζέιμς Πάρκινσον και από το 1876 έχει πάρει το όνομα του, αντί για τον όρο «τρομώδης παράλυση» που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Είναι μια προοδευτική, χρόνια και περίπλοκη νευροεκφυλιστική ασθένεια της μέλαινας ουσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της ντοπαμίνης. Είναι δηλαδή το αποτέλεσμα της καταστροφής των νευρικών κυττάρων που παράγουν τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.

Η μέση ηλικία εκδήλωσης είναι τα 60 χρόνια, ενώ πάνω από ένας στους 10 ανθρώπους διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 50 ετών. Η Νόσος Πάρκινσον είναι πιο διαδεδομένη στους άνδρες παρά στις γυναίκες, και μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των εθνικοτήτων. Χαρακτηρίζεται από κινητικά συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν τρέμουλο, ακαμψία, βραδυκινησία και αστάθεια.

Σύμφωνα με τη «Χάρτα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Νόσο Πάρκινσον» οι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο έχουν το δικαίωμα να:

• Συμβουλεύονται γιατρούς με εξειδίκευση στη νόσο.

• Λαμβάνουν γνώση για σωστή και έγκυρη διάγνωση.

• Έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης.

• Λαμβάνουν συνεχή φροντίδα.

• Παίρνουν ενεργό μέρος στη διαχείριση/αντιμετώπιση της ασθένειάς τους.

Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον στην Ευρώπη και αυτός ο αριθμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2030. Πρόκειται για τη δεύτερη πιο συχνά εμφανιζόμενη νευροεκφυλιστική νόσος (μετά από τη νόσο του Αλτσχάιμερ) και ο επιπολασμός της θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται και το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό. Η οικονομική επίπτωση της νόσου είναι τεράστια με το ετήσιο ευρωπαϊκό κόστος να υπολογίζεται σε 13,9 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ωστόσο, η νόσος του Πάρκινσον είναι απλά μία από τις πολλές νευροεκφυλιστικές διαταραχές, οι οποίες θα ξεπεράσουν τον καρκίνο σε συχνότητα εμφάνισης μέχρι το 2040 (ΠΟΥ 2004). Η συνεχιζόμενη έρευνα έχει οδηγήσει σε σημαντική αποτελέσματα στον τομέα της αντιμετώπισης της νόσου, αλλά χρειάζεται να γίνουν ακόμα περισσότερα ώστε να μπορούμε να λέμε ότι υπάρχουν μέθοδοι που καθυστερούν αποτελεσματικά ή ακόμα και σταματούν ή εν τέλει αντιστρέφουν την πορεία της ασθένειας.