Ειδικός μιλάει ανοιχτά για το χρόνιο πόνο

Κατά γενικό κανόνα, ο χρόνιος πόνος διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες, αλλά για πολλούς μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες ή ακόμα και να τους συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ο οξύς και ο χρόνιος πόνος είναι τόσο διαφορετικοί που εντοπίζονται ακόμη και σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ως κέντρο αντίληψης. Ο Δρ SanjayGupta, συγγραφέας του βιβλίου«It Doesn't Have to Hurt: Your Smart Guide to a Pain-Free Life», γράφει στο CNN: «Ο οξύς πόνος, το είδος του πόνου που νιώθετε εκείνη τη στιγμή, εξυπηρετεί ένα σκοπό διδασκαλίας και προστασίας. Μην αγγίζετε το καυτό τηγάνι ή μην πατάτε τα κομμάτια του Lego. Ο χρόνιος πόνος είναι πιο περίπλοκος, με το βιολογικό του σκοπό -αν υπάρχει- να μην μπορεί να αποδειχθεί.

Είναι δίκαιο να πούμε ότι σε κανέναν δεν αρέσει ο πόνος. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, φαίνεται να τον περιφρονούμε ιδιαίτερα. Παρόλο που αποτελούμε μόνο το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού, λαμβάνουμε το 80% των αναλγητικών παγκοσμίως, εκτελούμε περισσότερες επεμβάσεις για τον πόνο κατά κεφαλήν από άλλες χώρες και χρησιμοποιούμε συστηματικά ισχυρά ηρεμιστικά για τις συνήθεις διαδικασίες.

Για παράδειγμα, στην Ιαπωνία, οι κολονοσκοπήσεις πραγματοποιούνται συνήθως χωρίς αναισθησία, και το ίδιο ισχύει και στην Κίνα. Στη Φινλανδία, μόνο περίπου το 6% των ασθενών λαμβάνουν αναισθησία για τη διαδικασία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό πλησιάζει το 100%.

Για να είμαι δίκαιος, πήρα προποφόλη όταν έκανα την κολονοσκόπηση και δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι θα μπορούσα να κάνω αυτή τη διαδικασία χωρίς αυτήν. Τώρα συνειδητοποιώ, ωστόσο, ότι αυτό επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τον πολιτισμό, κι όχι τόσο από κάποια κοινή ανθρώπινη εμπειρία.

Αναμφίβολα, ωστόσο, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Αυτό το καλοκαίρι, επισκέφτηκα το Ιατρικό Κέντρο Maimonides στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Είναι ένα αξιοσημείωτο μέρος που λειτουργεί ως κέντρο τραυμάτων Επιπέδου 1 για έναν απίστευτα ποικιλόμορφο πληθυσμό. Στα επείγοντα του Maimonides, τα οπιοειδή χρησιμοποιούνται με φειδώ, όποτε χρησιμοποιούνται. Και δεν χρησιμοποιούνται ποτέ ως θεραπεία 1ης γραμμής, παρά μόνο ως έσχατη λύση.

Μερικοί από τους ειδικούς από τους οποίους πήρα συνέντευξη περιέγραψαν το χρόνιο πόνο ως ένα είδος δυσλειτουργίας στο κεντρικό νευρικό σύστημα του οργανισμού. Ένας Αρμένιος γιατρός-ποιητής περιέγραψε τον χρόνιο πόνο ως μια «ανάμνηση που δεν μπορεί να σβήσει».

Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν το 21% των ενηλίκων ζουν με χρόνιο πόνο - αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερους από 51 εκατομμύρια ανθρώπους. Για 17 εκατομμύρια από αυτούς, η ζωή τους περιορίζεται ουσιαστικά λόγω του πόνου. Ο χρόνιος πόνος είναι μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες παθήσεις στη χώρα και τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν αποδεχτεί την ιδέα ότι ο οργανισμός τους τους έχει προδώσει και ότι δεν θα νιώσουν ποτέ ξανά απαλλαγμένοι από τον πόνο. Κι όμως, μετά από χρόνια έρευνας και ταξιδιών σε όλο τον κόσμο, είμαι πεπεισμένος ότι δεν ισχύει αυτό.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε, να μειώσετε ή ακόμη και να αποτρέψετε τον πόνο. Δεν είναι ένα προκαθορισμένο κομμάτι της ζωής, ακόμα και όταν μεγαλώνετε. Με απλές στρατηγικές και ανοιχτό μυαλό, κι εσείς θα πειστείτε ότι «Δεν χρειάζεται να πονάτε»».