Πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο: Για τελευταία φορά "πρωτάκι"

«Ακόμα θυμάμαι την άφιξή μου στην πανεπιστημιούπολη του Magill την πρώτη μου μέρα -να ψάχνω να βρω θέση στο πάρκινγκ, που μου φάνηκε το μεγαλύτερο του κόσμου-, και να κατευθύνομαι κατευθείαν προς την Εβδομάδα Προσανατολισμού. Οι φοιτητές κάθονταν σε ομάδες κάτω από τη σκιά των ευκαλύπτων, δέντρα τόσο ψηλά που μου θύμιζαν πόσο μικρός ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Μέσα στο κεντρικό κτίριο, τραπέζια εκτείνονταν απ’ άκρη σ’ άκρη, φυλλάδια παντού. Ένιωθα χαμένος και εκτός τόπου κι έπειτα, τυχαία, αντάμωσα το βλέμμα μιας άλλης φοιτήτριας που φαινόταν εξίσου αμήχανη. Και έτσι, απλά, γίναμε φίλοι για τα επόμενα τρία χρόνια...  Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε ανταλλάξει αριθμούς τηλεφώνου. Είχαμε εγγραφεί και στο ίδιο πτυχίο. Αυτή η σύντομη σύνδεση, βασισμένη στη κοινή μας εμπειρία του να ξεκινάμε το πανεπιστήμιο ταυτόχρονα, άλλαξε εντελώς την πορεία μου. Το να κάνεις καινούριους φίλους στις πρώτες εβδομάδες αποδείχθηκε πολύ πιο σημαντικό απ’ όσο φανταζόμουν κι όμως, δεν ήμουν η μόνη». Αυτά απάντησε μία δημοσιογράφος η οποία συμμετείχε στην έρευνα της Australian Belonging Taskforce, όταν ερωτήθηκε για την πρώτη της μέρα στο Πανεπιστήμιο.

Τα δεδομένα πίσω από το αίσθημα του ανήκειν

Έρευνα της Australian Belonging Taskforce έχει πλέον χαρτογραφήσει με ακρίβεια γιατί αυτές οι πρώτες στιγμές σύνδεσης είναι τόσο καθοριστικές.

Η ομάδα, με επικεφαλής τον Δρ. Joseph Crawford, ανέλυσε δεδομένα από 1.159.768 προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές από το 2013 έως το 2019, χρησιμοποιώντας την εθνική Έρευνα Εμπειρίας Φοιτητών. Η ανάλυση μέσω μηχανικής μάθησης αποκάλυψε ότι η συνολική εκπαιδευτική εμπειρία ήταν ο ισχυρότερος μεμονωμένος δείκτης του αισθήματος του ανήκειν. Αλλά υπήρχαν κι άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα.

Η υποστήριξη κατά την προσαρμογή στο ίδρυμα αναδείχθηκε ως ο δεύτερος πιο ισχυρός δείκτης, δείχνοντας πόσο καθοριστικός είναι ο πρώιμος προσανατολισμός και η εισαγωγή για την αίσθηση του «ανήκειν». Οι υποστηρικτικές δομές προσαρμογής, όπως πχ ο προσανατολισμός, προσφέρουν την πρώτη ευκαιρία να γνωρίσει κανείς άλλους, αλλά και να μάθει να κινείται στους νέους χώρους, να γνωρίσει το προσωπικό και να αποκτήσει αρχική αυτοπεποίθηση στους ρυθμούς και το περιβάλλον της πανεπιστημιακής ζωής.

Η αυτοπεποίθηση και το περιβάλλον παίζουν σημαντικό ρόλο

Η ποιότητα των φοιτητικών χώρων (συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών χώρων και των μαθησιακών πόρων) επηρέαζε το αίσθημα του «ανήκειν», όπως και η προετοιμασία για σπουδές. Αυτό είχε να κάνει με την αυτοπεποίθηση των φοιτητών και την ικανότητά τους να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις του πανεπιστημίου, να συμμετέχουν σε συζητήσεις, να συνεργάζονται και να εμπλέκονται ενεργά στη μάθηση.

Οι φοιτητές που ένιωθαν έτοιμοι για τη μετάβαση είχαν περισσότερες πιθανότητες να αισθανθούν ότι ανήκουν στο ίδρυμα.

Όταν ξέσπασε η COVID-19, η ερευνητική ομάδα αναρωτήθηκε αν όλα θα άλλαζαν. Εξέτασε δεδομένα από 733.625 φοιτητές κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία, από το 2020 έως το 2022, περιμένοντας να δούμε νέες τάσεις. Κι όμως, οι κύριοι δείκτες του «ανήκειν» παρέμειναν αξιοσημείωτα σταθεροί σε σχέση με τα προ πανδημίας ευρήματα. Οι βασικοί παράγοντες συνέχισαν να περιλαμβάνουν τη συνολική εκπαιδευτική εμπειρία, τις ευκαιρίες φοιτητικής αλληλεπίδρασης και την υποστήριξη κατά την προσαρμογή στην πανεπιστημιακή ζωή.

Παρά την αναστάτωση, το αίσθημα του «ανήκειν» έμεινε σταθερό. Ακόμα και μια παγκόσμια πανδημία δεν μπόρεσε να διαλύσει τους βασικούς του πυλώνες.

Γιατί όμως έχει σημασία αυτό για την επιτυχία των φοιτητών;

Δεκαετίες ερευνών, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας, επιβεβαιώνουν ότι το αίσθημα του ανήκειν βοηθά τους φοιτητές να ξεπερνούν τις δυσκολίες, να διαχειρίζονται το άγχος και να παραμένουν ενεργοί. Το ανήκειν μειώνει τον κίνδυνο εγκατάλειψης και ενισχύει το κίνητρο. Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι ανήκουν, μένουν. Στην έρευνά μας, το υψηλό αίσθημα ανήκειν συνδέθηκε με χαμηλότερες προθέσεις αποχώρησης και μεγαλύτερη ακαδημαϊκή δέσμευση και επιτυχία.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η έρευνα της Australian Belonging Taskforce επιβεβαιώνει ότι το αίσθημα του ανήκειν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε εκείνες τις ευάλωτες στιγμές, μέσα στη σύγχυση και ίσως μέσα στην απλή συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε μόνοι στο πώς νιώθουμε όταν ξεκινάμε το πανεπιστήμιο.