Η ιρισίνη ως βασικό «όπλο» καταπολέμησης της Νόσου Αλτσχάιμερ

Ερευνητές που προηγουμένως ανέπτυξαν τα πρώτα τρισδιάστατα μοντέλα ανθρώπινων κυττάρων της Νόσου Αλτσχάιμερ , έχουν τώρα χρησιμοποιήσει το μοντέλο τους για να διερευνήσουν εάν η μυϊκή ορμόνη ιρισίνη, που εκκρίνεται μετά από άσκηση, επηρεάζει την παθολογία του βήτα αμυλοειδούς. 

Όπως αναφέρεται στο περιοδικό Neuron, η ομάδα, με επικεφαλής ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, έχει καταλήξει σε πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα που υποδηλώνουν ότι οι θεραπείες με βάση την ιρισίνη, μπορεί να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της Νόσου Αλτσχάιμερ.

Οι μελέτες αποκάλυψαν ότι η ιρισίνη υπάρχει στον εγκέφαλο του ανθρώπου και του ποντικού και τα επίπεδά της μειώνονται σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ και σε κάποια μοντέλα ποντικών με την πάθηση. Για να ελέγξουν εάν η ιρισίνη διαδραματίζει αιτιώδη ρόλο στη σχέση μεταξύ της άσκησης και του μειωμένου βήτα αμυλοειδούς, ο Se Hoon Choi, PhD και η Eun Hee Kim, PhD, της Μονάδας Έρευνας Γενετικής και Γήρανσης στο MGH, μαζί με άλλους ερευνητές χρησιμοποίησαν την ορμόνη στο τρισδιάστατο μοντέλο κυτταροκαλλιέργειας νόσου Αλτσχάιμερ.

«Πρώτον, διαπιστώσαμε ότι η θεραπεία με ιρισίνη, οδήγησε σε αξιοσημείωτη μείωση της παθολογίας του βήτα αμυλοειδούς», λέει ο Choi. «Δεύτερον, αποδείξαμε ότι αυτή η επίδραση της ιρισίνης αποδίδεται στην αυξημένη δραστηριότητα της νεπριλυσίνης λόγω των αυξημένων επιπέδων της νεπριλυσίνης που εκκρίνεται από τα κύτταρα του εγκεφάλου που ονομάζονται αστροκύτταρα».

Η νεπριλυσίνη είναι ένα ένζυμο διάλυσης του βήτα αμυλοειδούς που έχει βρεθεί ότι είναι αυξημένο στους εγκεφάλους ποντικών με Αλτσχάιμερ οι οποίοι εκτέθηκαν σε άσκηση ή άλλες καταστάσεις που οδηγούν σε μειωμένο βήτα αμυλοειδές.

Οι ερευνητές αποκάλυψαν ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τους μηχανισμούς πίσω από τη σύνδεση της ιρισίνης με τα μειωμένα επίπεδα βήτα αμυλοειδούς. Για παράδειγμα, αναγνώρισαν την ιντεγκρίνη αV/β5 ως τον υποδοχέα με τον οποίο δεσμεύεται η ιρισίνη στα κύτταρα για να ενεργοποιήσει τα κύτταρα ώστε να αυξήσουν τα επίπεδα νεπριλυσίνης. Επιπλέον, ανακάλυψαν ότι η δέσμευση της ιρισίνης σε αυτόν τον υποδοχέα, προκαλεί μειωμένη σηματοδότηση των μονοπατιών που περιλαμβάνουν δύο βασικών πρωτεϊνών, καθοριστικών για την ενίσχυση της νεπριλυσίνης.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η ιρισίνη είναι ένας σημαντικός μεσολαβητής των αυξήσεων που προκαλούνται από την άσκηση στα επίπεδα της νεπριλυσίνης που οδηγούν σε μειωμένο φορτίο βήτα αμυλοειδούς, υποδηλώνοντας ένα νέο μονοπάτι-στόχο για θεραπείες που στοχεύουν στην πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ», τονίζει ο Rudolph Tanzi, PhD, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και διευθυντής της Ερευνητικής Μονάδας Γενετικής και Γήρανσης.