Η άσκηση μετά το απόγευμα μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη
04 Νοεμβρίου 2022, 10:00
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα ποσοστά παχυσαρκίας έχουν τριπλασιαστεί παγκοσμίως από το 1975. Η σύνδεση μεταξύ παχυσαρκίας και αντίστασης στην ινσουλίνη, είναι αμφίδρομη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη αναπτύσσεται συχνά λόγω του υπερβολικού βάρους ή της παχυσαρκίας, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση μπορεί να βελτιώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη. Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Diabetologia (το περιοδικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη), οι ερευνητές βρήκαν μια σύνδεση μεταξύ του χρονισμού άσκησης και της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από τη μελέτη της Ολλανδικής Επιδημιολογίας της Παχυσαρκίας, η οποία συνέλεξε δεδομένα από 6.671 άτομα ηλικίας 45 έως 65 ετών μεταξύ 2008 και 2012. Μερικά από τα δεδομένα που συλλέχθηκαν αφορούσαν ΔΜΣ, δείγματα γλυκόζης αίματος και ινσουλίνης νηστείας και μετά το γεύμα και μαγνητικές τομογραφίες ατόμων που θα μπορούσαν να υποβληθούν σε απεικόνιση. Επιπλέον, 955 συμμετέχοντες φορούσαν monitors δραστηριότητας για 4 ημέρες.
Από την ομάδα με monitors δραστηριότητας, οι ερευνητές μείωσαν την ομάδα συμμετεχόντων σε 775 συμμετέχοντες με μέσο όρο ηλικίας τα 56 έτη. Έτσι, η ομάδα ήταν κατά 42% άνδρες και κατά 58% γυναίκες, με μέσο ΔΜΣ 26,2.
Εξετάζοντας δεδομένα από τα monitors, οι ερευνητές χώρισαν τις ημερήσιες περιόδους σε τρία τμήματα: 6:00 π.μ. έως 12:00 μ.μ. (πρωί), 12:00 μ.μ. έως 6 μ.μ. (απόγευμα). και 6 μ.μ. έως 12 π.μ. (βράδυ). Εξαιρέθηκαν οι ώρες από τις 12 το πρωί έως τις 6 το πρωί.
Για καθένα από αυτά τα εξάωρα, οι ερευνητές εξέτασαν τα διαφορετικά επίπεδα δραστηριότητας που καταγράφηκαν από τους μετρητές καρδιακών παλμών.
Μετά την ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν, οι ερευνητές δεν βρήκαν συσχέτιση μεταξύ των διαλειμμάτων στην καθιστική δραστηριότητα και της μειωμένης αντίστασης στην ινσουλίνη. Ωστόσο, ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ της αντίστασης στην ινσουλίνη και της ώρας της ημέρας στην οποία οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα, όπως καταγράφηκε από τα monitors δραστηριότητας.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα το απόγευμα, οδήγησε σε μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη κατά 18% και οι ίδιοι τύποι δραστηριότητας το βράδυ συνδέθηκαν με μείωση κατά 25% - σε σύγκριση με τη σωματική δραστηριότητα που μοιράστηκε καθόλη τη διάρκεια της ημέρας-.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης το λίπος του ήπατος που καταγράφηκε στις μαγνητικές τομογραφίες και σημείωσαν ότι ο αριθμός των διαλειμμάτων στον καθιστικό χρόνο δεν επηρέασε την περιεκτικότητα σε λίπος του ήπατος. «Περαιτέρω μελέτες θα πρέπει να αξιολογήσουν εάν ο χρόνος της σωματικής δραστηριότητας είναι πράγματι σημαντικός για την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2», κατέληξαν οι συγγραφείς.
