Ιστορικό εμπορικό κέντρο της Λευκωσίας- Άνθρωπος, ζώα, φύση (ΜΙΑ Υγεία ΜΙΑ ευημερία)
04 Δεκεμβρίου 2025, 08:18
Κόμμα για τα ζώα της Κύπρου
Άνθρωπος Ζώα Φύση
Στο Ιστορικό Εμπορικό Κέντρο της Λευκωσίας, στους πεζόδρομους Λήδρας και Ονασαγόρου, ζουν εκατοντάδες γάτες.
Ζώα που αποτελούν μέρος της καθημερινότητας, της ιστορίας και της ταυτότητας της πόλης.
Οι κάτοικοι και οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες, οι άνθρωποι που κρατούν ζωντανό τον παλμό της περιοχής, τις φροντίζουν, τους ανοίγουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, τις ταΐζουν, τις στειρώνουν, τις αγκαλιάζουν με αγάπη.
Γιατί η συνύπαρξη Ανθρώπου Ζώων Φύσης δεν είναι ιδέα. Είναι πραγματικότητα, είναι καθημερινός αγώνας, είναι ένα αδιαίρετο όλον.
Η Λευκωσία δεν είναι απλώς η πρωτεύουσα μας, είναι το σπίτι μας, οι άνθρωποι της, τα ζώα της, οι δρόμοι που μας διαμόρφωσαν. Και σήμερα περισσότερο από ποτέ, το σπίτι αυτό ζητά φροντίδα, προστασία και αλήθεια.
Κι όμως, σε αυτό το ίδιο Ιστορικό Κέντρο, στην οδό Φωκίωνος, κάθε λίγες ημέρες μια γάτα βρίσκεται νεκρή στην άσφαλτο. Και κάθε τέτοια απώλεια δεν είναι απλώς ένας αριθμός, είναι ένα μικρό πένθος για όσους ζουν, εργάζονται και νοιάζονται για αυτή την πόλη.
Ένας στενός δρόμος χωρίς επαρκή πεζοδρόμια, χωρίς πραγματικές δικλίδες ασφάλειας, χωρίς σεβασμό στην ίδια τη ζωή, όποια κι αν είναι αυτή. Εδώ και χρόνια, κάτοικοι, εργαζόμενοι, οργανωμένοι καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ζητούν το αυτονόητο: την άμεση πεζοδρομοποίηση, των οδών Φωκίωνος, Στράβωνος και Νεοφύτου Ροδινού, ώστε να συνδεθεί οργανικά το δίκτυο πεζοδρόμων, να ενισχυθεί το εμπόριο, να προστατευτούν άνθρωποι και ζώα, να αποκτήσει η πόλη ανθρώπινο πρόσωπο.
Αυτό το έργο, που βρίσκεται στα χαρτιά του Δήμου από τη δεκαετία του ’90, θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την περιοχή, θα αποσυμφορήσει την κυκλοφορία και θα μειώσει την ταχύτητα των οχημάτων που σήμερα θερίζουν ζωές που δεν φταίνε σε τίποτα.
Ο Δήμος κάθε φορά επιβεβαιώνει ότι ο σχεδιασμός υπάρχει, υποτίθεται πως αναβαθμίζεται και επικαιροποιείται. Και όμως: το έργο δεν προχωρά. Η στασιμότητα σκοτώνει. Σκοτώνει ζώα, σκοτώνει τοπικές επιχειρήσεις, σκοτώνει την καθημερινότητα. Και όσο η πραγματικότητα αυτή βαραίνει την πόλη, οι πολίτες αναρωτιούνται πόσα χρόνια ακόμη θα πληρώνουμε συλλογικά, το κόστος της αδράνειας.
Η πολιτική του κράτους για τις στειρώσεις παραμένει ανεπαρκής και σπασμωδική. Τα διαθέσιμα κονδύλια απλώς συντηρούν το πρόβλημα, δεν το λύνουν. Οι Δήμοι, και ο Δήμος Λευκωσίας, δεν μπορούν να καλύπτουν τα αυξανόμενα έξοδα διαχείρισης των εγκαταλελειμμένων. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: από τα γατάκια που γεννιούνται στους δρόμους μας, ούτε τα μισά δεν καταφέρνουν να ενηλικιωθούν. Πολλά χάνονται κάτω από τους τροχούς, άλλα υποκύπτουν σε ασθένειες, φόβο, ασιτία. Αυτή είναι η καθημερινότητα που δεν τιμά καμία πολιτεία.
Η στείρωση είναι πράξη ευθύνης. Με τη στείρωση, ο νεαρός γάτος δεν καθοδηγείται από ορμόνες και ένστικτα που τον ωθούν σε καβγάδες, μεταφορά ασθενειών ή ριψοκίνδυνες διαδρομές στους δρόμους. Περιορίζεται ο κύκλος του αργού θανάτου. Σταδιακά μειώνεται ο πληθυσμός, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα να τα φροντίζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς να επωμίζονται δυσβάστακτα έξοδα που θα έπρεπε να καλύπτει η πολιτεία μέσω μιας οργανωμένης, ανθρωποκεντρικής και ζωοκεντρικής πολιτικής.
Οι άνθρωποι που κρατούν τη Λευκωσία ζωντανή, οι μικρομεσαίοι, οι εργαζόμενοι, οι οικογένειες, επωμίζονται το κόστος μιας ευθύνης που η πολιτεία αρνείται να αναλάβει
Γιατί ο πολιτισμός μας αντικατοπτρίζεται στον τρόπο που φερόμαστε στους πιο αδύναμους: στους ανθρώπους, στα ζώα, στη φύση.
Η κοινωνία μας έχει αποτύχει σε αυτό το τρίπτυχο. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στραγγαλίζονται, οι κάτοικοι αγωνίζονται μόνοι τους, τα ζώα πεθαίνουν αβοήθητα. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Όταν ένα στοιχείο της αλυσίδας καταρρέει, καταρρέει όλη η ισορροπία της πόλης.
Οι πρώτοι που φέρουν την ευθύνη είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μας. Όσοι έχουν τη δύναμη και την εντολή των πολιτών να αλλάξουν την πραγματικότητα. Απαιτούμε να ανταποκριθούν με ενσυναίσθηση, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και πράξεις.
Γιατί ολιστική πολιτική σημαίνει μία και μόνο αρχή:
Ο άνθρωπος, τα ζώα και η φύση δεν είναι αντίπαλοι. Είναι ένα ενιαίο, αδιαίρετο σύνολο. Και οι ενεργοί πολίτες, το κόμμα για τα ζώα και όσοι νοιάζονται πραγματικά για κάθε μορφή ζωής, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο:
Μια πόλη ανθρώπινη. Μια πόλη ασφαλή. Μια πόλη που σέβεται και προστατεύει ό,τι αναπνέει.
Και ενώ όλα αυτά εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, μια βαθιά ανησυχία διαπερνά την κοινωνία: πώς γίνεται μια πόλη με τόσο παρελθόν να μένει χωρίς μέλλον.
Και ίσως αυτό είναι το πιο οδυνηρό: ότι μέσα σε μια πόλη που αργοσβήνει μέρα με τη μέρα, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επιμένουν να ζουν, να αγαπούν και να προστατεύουν. Άνθρωποι που μαζεύουν από την άσφαλτο τις ζωές που άλλοι προσπέρασαν, που κρατούν ζωντανές τις γειτονιές όταν όλα γύρω τους γκρεμίζονται, που δεν δέχονται πως η Λευκωσία πρέπει να μείνει μια πόλη κουρασμένη, σκονισμένη, παραιτημένη.
Αυτοί οι πολίτες, αυτοί οι φύλακες της αξιοπρέπειας, φωνάζουν πως ο άνθρωπος, τα ζώα και η φύση είναι ένα σώμα, μια ανάσα, μια κοινή μοίρα. Και απαιτούν από όσους κρατούν το τιμόνι της πόλης να σταθούν επιτέλους στο ύψος της ευθύνης τους.
Γιατί το μέλλον δεν αντέχει άλλη αδράνεια.
Γιατί κάθε χαμένη ζωή, κάθε κλειστό κατάστημα, κάθε σιωπηλό στενό είναι μια κραυγή που μας καλεί να πράξουμε τώρα, πριν η πόλη πάψει οριστικά να θυμίζει αυτό που όλοι αγαπήσαμε.
