Απλό τεστ αντίστασης στην ινσουλίνη προβλέπει τη γνωστική εξασθένηση σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ

25 Ιουνίου 2025, 07:00

Η αντίσταση στην ινσουλίνη που ανιχνεύεται με το συνήθη δείκτη τριγλυκεριδίων-γλυκόζης (TyG) μπορεί να υποδηλώνει ότι άτομα με πρώιμη εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ταχεία γνωστική έκπτωση, σύμφωνα με νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας (EAN) 2025. Ειδικότερα, νευρολόγοι στο Πανεπιστήμιο της Μπρέσια εξέτασαν τα αρχεία 315 μη διαβητικών ασθενών με γνωστική έκπτωση, εκ των οποίων οι 200 είχαν διαγνωστεί με Νόσο Αλτσχάιμερ. Όλοι υποβλήθηκαν σε αξιολόγηση της αντίστασης στην ινσουλίνη με τη χρήση του δείκτη TyG και σε κλινική παρακολούθηση 3 ετών.

Όταν οι ασθενείς χωρίστηκαν σύμφωνα με το δείκτη TyG, όσοι κατέγραψαν υψηλότερη βαθμολογία στην υποομάδα με Ήπια Νοητική Διαταραχή Νόσου Αλτσχάιμερ είδαν την κατάστασή τους να επιδεινώνεται πολύ πιο γρήγορα από τους συνομηλίκους τους με χαμηλότερο TyG, σημειώνοντας μείωση >2,5 μονάδες στην Εξέταση Ψυχικής Κατάστασης ανά έτος. Δεν εμφανίστηκε τέτοια σύνδεση στην ομάδα που δεν έπασχε από Αλτσχάιμερ.

«Μόλις διαγνωστούν με ήπια γνωστική εξασθένηση, οι οικογένειές τους πάντα ρωτούν πόσο γρήγορα θα εξελιχθεί», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ. Bianca Gumina.

«Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι ένας απλός μεταβολικός δείκτης που διατίθεται σε κάθε εργαστήριο μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό πιο ευάλωτων ατόμων που μπορεί να είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για στοχευμένη θεραπεία ή συγκεκριμένες στρατηγικές παρέμβασης».

Ενώ η αντίσταση στην ινσουλίνη έχει συνδεθεί με την έναρξη της νόσου Αλτσχάιμερ, ο ρόλος της στην ταχύτητα εξέλιξης της πάθησης δεν έχει μελετηθεί ιδιαίτερα. Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να καλύψει αυτό το κενό εστιάζοντας στην επίδρασή της κατά το πρόδρομο στάδιο της ήπιας γνωστικής εξασθένησης (MCI).

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν και πάλι το δείκτη TyG, ο οποίος προσφέρει ένα οικονομικό, συνήθως διαθέσιμο υποκατάστατο για την αντίσταση στην ινσουλίνη, για να διερευνήσουν εάν η μεταβολική δυσλειτουργία θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόβλεψη του ρυθμού της γνωστικής παρακμής μετά τη διάγνωση.

«Με έκπληξη είδαμε την επίδραση μόνο στο φάσμα της νόσου Αλτσχάιμερ και όχι σε άλλες νευροεκφυλιστικές ασθένειες», σημειώνει η Δρ. Gumina.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μπρέσια, με επικεφαλής τον καθηγητή Padovani και τον καθηγητή Pilotto, διαπίστωσαν ότι η υψηλή TyG συσχετίστηκε επίσης με διαταραχή του αιματοεγκεφαλικού φραγμού και παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, ωστόσο δεν παρατηρήθηκε καμία αλληλεπίδραση με τον γονότυπο APOE ε4.

Οι ερευνητές διερευνούν επί του παρόντος εάν τα επίπεδα TyG μπορούν να παρακολουθηθούν επίσης με νευροαπεικονιστικούς βιοδείκτες για να βοηθήσουν στην έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση.

«Εάν η στόχευση του μεταβολισμού μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη, θα έχουμε έναν εύκολα τροποποιήσιμο στόχο που θα λειτουργεί παράλληλα με τα φάρμακα που τροποποιούν τη νόσο», καταλήγει η Δρ. Gumina.

Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Alzheimer's & Dementia.