Νωρίς στα ...βάσανα του έρωτα: Μέχρι ποιο σημείο όλα είναι φυσιολογικά
12 Αυγούστου 2025, 16:00
Aκόμα και παιδιά του Δημοτικού υποφέρουν από τον ...έρωτα, καθώς όπως λένε, έχουν αγαπημένο ή αγαπημένη στο σχολείο! Ποια είναι όμως τα όρια του φυσιολογικού; Η Δρ CherMcGillivray, επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Bond αναλύει με άρθρο της στο The Conversation όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς γι’ αυτές τις πρώιμες σχέσεις.
Οι σχέσεις αυτές είναι φυσιολογικές, όταν εντάσσονται στο πλαίσιο της ανάγκης των παιδιών να εξερευνήσουν τον κόσμο... «Σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξής, οι διαφορετικοί τύποι κοινωνικών αλληλεπιδράσεων βοηθούν τα παιδιά να επεξεργαστούν τα συναισθήματα και τους κοινωνικούς κανόνες με ασφαλή και ευφάνταστο τρόπο. Τα βοηθά επίσης να εξασκηθούν στον κοινωνικό δεσμό -πώς δημιουργούν δηλαδή στενούς δεσμούς με τους άλλους- και στην κατανόηση της διαπροσωπικήςδυναμικής» εξηγεί η ειδικός.
Τα παιδιά επηρεάζονται και από άλλα πράγματα, όπως από τις ταινίες, τα παραμύθια, τα βιβλία και την τηλεόραση ή από τα μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, το να έχουν ένα «αγόρι» ή ένα «κορίτσι» μπορεί να είναι ένας τρόπος για τα παιδιά να αισθάνονται κοινωνικά ικανά και αποδεκτά, αλλά και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των συνομηλίκων τους, σημειώνει η ειδικός.
Ο ρόλος της συναίνεσης θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός ήδη από αυτό το στάδιο, επισημαίνει η Δρ. McGillivray: «Εάν εκφράζουν σωματική στοργή – όπως αγκαλιές ή κράτημα από το χέρι – είναι σημαντικό αυτό να είναι κατάλληλο και να συναινούν όλοι. Μόλις τα παιδιά μπουν στην εφηβεία, τα παιδικά συναισθήματα προσκόλλησης μπορούν να δώσουν τη θέση τους σε ρομαντικά συναισθήματα και πιο έντονες σχέσεις. Τότε είναι που μπορεί να αρχίσετε να βλέπετε τα παιδιά να έχουν “σωστές” σχέσεις» σημείωσε.
Αλλά και σε κάθε ηλικία, τα όρια μετράνε: «Σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης, συνεχίστε να μιλάτε για το πώς μοιάζει, αισθάνεται και ακούγεται η συναίνεση. Αυτό θα διαφέρει ανάλογα με την ηλικία τους, αλλά οι βασικές αρχές παραμένουν οι ίδιες. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, τονίστε ότι κανείς δεν χρειάζεται ποτέ να βρεθεί σε μια κατάσταση που τον κάνει να νιώθει άβολα» συμβουλεύει.
Ο σεβασμός προς το ίδιο το παιδί από μέρους σας είναι βασικός, για να νιώσει ασφάλεια: «Όταν μιλάτε στο παιδί σας, μην κοροϊδεύετε τα συναισθήματά του και μην είστε αρνητικοί. Αν εξερευνούν τα συναισθήματά τους, είναι σημαντικό να νιώθουν ότι δεν τα κριτικάρετε. Θα πρέπει να μπορούν να μιλούν ελεύθερα για περίπλοκα πράγματα χωρίς ντροπή, αμηχανία ή φόβο. Αν ένα παιδί αισθάνεται ότι δεν μπορεί να μιλήσει για αυτά τα συναισθήματα ή τα θέματα, μπορεί να αισθάνεται ότι είναι το πρόβλημα ή ότι είναι “λάθος”. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακή αυτοεκτίμηση» αναφέρει.
Γι’ αυτό, μπορείτε να δείξετε πραγματικό ενδιαφέρον: «Ρωτήσετε “τι σου αρέσει σε αυτόν τον φίλο;” για να προσπαθήσετε να αφαιρέσετε την ταμπέλα του αγοριού ή κοριτσιού. Θα βοηθούσε, επίσης, να μιλήσετε για τις δικές σας εμπειρίες, για παράδειγμα: “Είχα μερικούς καλούς φίλους στο δημοτικό σχολείο και κάναμε τα πάντα μαζί αντί να έχουμε “φίλο” ή “κοπέλα”».
