Επιστροφή στο σχολείο: Πώς να αντιμετωπίσουμε τη θλίψη ως μέρος της γονεϊκότητας

Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που συχνά συνδέουμε με συμφορές και προβλήματα που προκύπτουν στην καθημερινή μας ζωή. Ωστόσο, οι ψυχοθεραπευτές και οι εκπαιδευτές από σχολές γονέων γνωρίζουν ότι η θλίψη είναι επίσης ένα φυσικό μέρος της γονεϊκότητας—ειδικά κατά την περίοδο της επιστροφής στο σχολείο.

Φυσικά, η θλίψη δεν είναι ένα πρόβλημα που επιζητεί λύση. Είναι ένα συναίσθημα και το να μάθετε να ζείτε με αυτό ωφελεί τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική σας υγεία.

Ακολουθεί ένας οδηγός από το FoxNews που απευθύνεται στους γονείς ώστε να αναγνωρίζουν, να αποδέχονται και να αξιοποιούν τη θλίψη τους.

Βήμα 1: Κατανοήστε το λόγο της θλίψης

Η θλίψη είναι μια έμφυτη βιολογική αντίδραση στην απώλεια. Αυτό το συναίσθημα μπορεί να προκύψει σε οποιαδήποτε μεταβατική περίοδο: την 1η μέρα του παιδιού σας στο νηπιαγωγείο, το δημοτικό ή ακόμη και το λύκειο· όταν ένας έφηβος αποσύρεται στο δωμάτιό του αντί να περνάει χρόνο με την οικογένεια· ή όταν το παιδί, ως ενήλικας πλέον, φεύγει οριστικά από το σπίτι.

Όταν η θλίψη επικρίνεται ή αποθαρρύνεται στην παιδική ηλικία, μαθαίνουμε να την αντικαθιστούμε με άγχος, ενοχή ή ντροπή - «ανασταλτικά συναισθήματα» που μας εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε λυπημένοι. 

Βήμα 2: Εξασκηθείτε σε 4 βήματα για να επικυρώσετε και να απελευθερώσετε τη θλίψη

Σκεφτείτε κάτι που σας προκαλεί θλίψη — ίσως το τέλος του καλοκαιριού, το ότι δεν περνάτε χρόνο ως οικογένεια, ή οτιδήποτε άλλο. Στη συνέχεια, δοκιμάστε αυτά τα 4 βήματα:

1. Γίνετε «φίλος» με τη θλίψη σας κατονομάζοντάς την

Τα ακατανόητα συναισθήματα μπορούν να προκαλέσουν σωματικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους ή στομαχόπονους, καθώς και συναισθηματική δυσφορία όπως άγχος ή θυμό. Η απλή ονομασία του συναισθήματος—«λύπη»—βοηθά τον εγκέφαλο να λειτουργήσει καλύτερα και μειώνει τη συναισθηματική ένταση.

2. Παρατηρήστε το σώμα σας

Η θλίψη συχνά εμφανίζεται ως πόνος στην καρδιά, αύξηση του σωματικού βάρους ή κομμάρες. 

3. Εξερευνήστε την παρόρμηση της θλίψης

Η θλίψη μπορεί να σας προκαλέσει την επιθυμία να κλάψετε ή να αναζητήσετε παρηγοριά. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Αν τα δάκρυά μου μπορούσαν να μιλήσουν, τι θα έλεγαν; Οι γονείς συχνά δίνουν απαντήσεις όπως: «Μου λείπει ο χρόνος που περνούσα με τα παιδιά μου» ή «Λυπάμαι που το παιδί μου δεν με χρειάζεται πλέον τόσο πολύ». Αυτές οι παρορμήσεις είναι βιολογικές, όχι σημάδια αδυναμίας.

4. Διαχειριστείτε σωστά τη θλίψη σας

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Αν σας λείπει το να μιλάτε με το παιδί σας, το οποίο είναι πλέον πανεπιστήμιο, αναγνωρίστε το συναίσθημα και υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι η κατάσταση αυτή είναι μάλλον προσωρινή. Αν το παιδί σας μπαίνει στην εφηβεία και δεν επιζητεί πλέον αγκαλιές, απευθυνθείτε στο σύντροφό σας ή σε έναν φίλο για παρηγοριά. Με αυτόν τον τρόπο, αποτρέπετε το να ενοχοποιείτε ακούσια το παιδί σας με δηλώσεις όπως «Δεν θέλεις να περνάς άλλο χρόνο μαζί μου» ή «Μεγαλώνεις πολύ γρήγορα - αυτό με κάνει να νιώθω θλίψη».