Έχει και ο χωρισμός τον ...τρόπο και την ευγένειά του

Mελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Personality and Individual Differences ρίχνει φως στο πώς χωρίζουν οι Έλληνες... «Οι περισσότεροι άνθρωποι θα βιώσουν το τέλος της σχέσης που συνέβη είτε με δική τους πρωτοβουλία, είτε με πρωτοβουλία του συντρόφου τους με οδυνηρό τρόπο. Αλλά δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντιδράσεις. Προσπάθησα να μάθω πώς το κάνουν οι άνθρωποι στην πράξη, κάτι που η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο να διερευνήσει», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Μενέλαος Αποστόλου, καθηγητής Εξελικτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.

Η μελέτη έδειξε ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κυρίως τρεις στρατηγικές για να βάλουν τέλος στην ερωτική τους σχέση, οι οποίες περιλαμβάνουν συνολικά 45 διαφορετικές συμπεριφορές. Οι περισσότεροι επιλέγουν την οδό της ειλικρίνειας και της ευγένειας εξηγώντας τους λόγους τους και επιδιώκοντας έναν πολιτισμένο χωρισμό. Υπάρχει όμως και μία μικρότερη ομάδα που διαλέγει πιο "βίαιες" μεθόδους: Εξαφανίζονται χωρίς εξηγήσεις, αποφεύγουν τη συζήτηση ή στέλνουν το μήνυμα έμμεσα, ακόμη και μέσω τρίτων.

Οι ερευνητές μελέτησαν αν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας επηρεάζουν τον τρόπο που επιλέγουμε να χωρίσουμε. Η ευγένεια, για παράδειγμα, σχετίζεται με πιο ήπιες στρατηγικές, ενώ άτομα με πιο «σκοτεινά» χαρακτηριστικά, όπως ναρκισσισμό ή ψυχοπαθητικές τάσεις (γνωστά ως «Σκοτεινή Τριάδα»), τείνουν να χρησιμοποιούν πιο επιθετικούς ή χειριστικούς τρόπους. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα ψυχοπάθειας, ένα χαρακτηριστικό που συνδέεται με την παρορμητικότητα και την έλλειψη ενσυναίσθησης, ήταν πιο επιρρεπείς στο να κατηγορούν τον σύντροφό τους για το χωρισμό. 

Οι ερευνητές διεξήγαγαν δύο ξεχωριστές μελέτες. Στην πρώτη, 228 ενήλικες που μιλούσαν ελληνικά (122 γυναίκες και 105 άνδρες), με μέσο όρο ηλικίας περίπου 30 ετών, κλήθηκαν να φανταστούν τον εαυτό τους σε μία δυστυχισμένη σχέση και να γράψουν πώς θα την τερμάτιζαν. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν τις απαντήσεις των συμμετεχόντων, ομαδοποίησαν τις απαντήσεις και κατέληξαν σε 45 διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χωρίσουν με τον σύντροφό τους.

Στη δεύτερη μελέτη συμμετείχαν 392 άτομα (185 γυναίκες, 201 άνδρες) με μέσο όρο ηλικίας περίπου 34 ετών για τις γυναίκες και 38 ετών για τους άνδρες. Τούς ζητήθηκε να εκτιμήσουν πόσο πιθανό ήταν να χρησιμοποιήσουν καθεμία από τις 45 μεθόδους χωρισμού. Για να ξεχωρίσουν τη προσωπικότητά τους, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν επίσης ερωτηματολόγια που αξιολογούσαν χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη θεωρία των Πέντε Μεγάλων Χαρακτηριστικών - ανοιχτότητα, ευσυνειδησία, εξωστρέφεια, ευγένεια και νευρωτισμό- καθώς και χαρακτηριστικά της Σκοτεινής Τριάδας.

Αφού ομαδοποίησαν αυτούς τους 45 τρόπους, κατέληξαν σε τρεις βασικές στρατηγικές:

Η πρώτη και πιο δημοφιλής προσέγγιση ήταν η πιο ήπια: Το 86% των ερωτηθέντων συνδύασε ενέργειες όπως η εξήγηση των λόγων του χωρισμού, η αποδοχή μέρους ή του συνόλου της ευθύνης και η προσπάθεια να πείσει τον σύντροφο ότι ο χωρισμός θα ωφελούσε και τους δύο.

Η δεύτερη πιο συνηθισμένη προσέγγιση περιλάμβανε ένα μικρό διάλειμμα για το περίπου 24% των ατόμων, όπου το άτομο που τερματίζει τη σχέση προτείνει έναν προσωρινό χωρισμό, επιτρέποντας και στα δύο μέρη να αξιολογήσουν τα συναισθήματά τους και να αποφασίσουν αν η σχέση πρέπει να συνεχιστεί.

Η τρίτη σε σειρά ήταν η «αποφυγή της αντιπαράθεσης», που χρησιμοποιήθηκε από περίπου το 16% των ατόμων, κατά την οποία κάποιος εξαφανίζεται ή απομακρύνεται μέχρι να τελειώσει αθόρυβα η σχέση.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία ή τα περισσότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, οι άνθρωποι τείνουν να υιοθετούν αρκετά προβλέψιμους τρόπους για να τερματίσουν τις σχέσεις τους.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Περίμενα να βρω πιο έντονες διαφορές ως προς το φύλο, την ηλικία και την προσωπικότητα στην προθυμία των ανθρώπων να χρησιμοποιήσουν καθεμία από τις στρατηγικές που προσδιορίστηκαν, αλλά αυτές οι διαφορές ήταν πολύ μικρές ή ανύπαρκτες», δήλωσε ο Δρ Αποστόλου και συνέχισε: «Ο τελικός μου στόχος είναι να κατανοήσω πώς λειτουργούν οι στενές σχέσεις... Ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι να κατανοήσουμε τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των συντρόφων, και η παρούσα έρευνα εμπίπτει σε αυτόν τον στόχο» .